II spotkanie Kongresowe – Jarosław

10 listopad 2012

Kto jest wierny w drobnej rzeczy, ten i w wielkiej będzie uczciwy

1. Gdy rozpoczynaliśmy spotkania II Kongresu Akcji Katolickiej w  Łańcucie, Bóg przestrzegał nas przed nadmierną euforią i przypisywania sobie sukcesów i mówił wtedy do nas: cieszcie się, że wasze imiona zapisane są w niebie…

Dziś kolejna kapitalna lekcja dla Akcji Katolickiej. Nie możecie dwom panom. Nie możecie służyć Bogu i mamonie. Kto w drobnej rzeczy jest wierny, ten i w wielkiej będzie wierny…

Dlaczego Jezus przypomina o wierności?

Bo wierność – zabezpiecza ludzi wierzących przed schizofrenią religijną. Wierność upodobnia człowieka do Boga.

2. Aby zrozumieć katechezę Jezusa zapytajmy: czym jest wierność?

Na postawione pytanie odpowiada sam Bóg, który jest zawsze wierny.

Swą wierność ukazuje

- poprzez trwanie w zawartym przymierzu

- w spełnianiu danych obietnicach.

To, co powie, przy tym trwa. To, co powie, realizuje. To, co powie, nie zmienia. Oto Boża wierność.

3. Pięknym przykładem wierności człowieka jest biblijny Hiob, który trwa przy Bogu i w dniach pomyślności i doświadczeń. Nie zdradza Boga. Nie zmienia swej postawy wobec Niego, ale ufa Mu w każdym położeniu.

4. Gdy Jezus dziś przypomina nam o wierności, to mówi czego oczekuje od Akcji Katolickiej, od każdego z jej członków, zebranych na Kongresie. Oczekuje:

- zgodności słów z czynami

- uczciwości i rzetelności w tym, co się robimy

- trwania pomimo jej słabości, niedoskonałości i  zaangażowania nad udoskonaleniem organizacji.

5. O takiej wierności uczy św. Ignacy:

- wierność bierną – trwaniem mimo przeciwności, niezmiennością.

- wierność czynną, twórczą – modyfikujemy postępowanie, by lepiej bronić się przed atakiem, pokusą, lepiej służyć, aby nie skostnieć.

6. Przykładem wierności jest bł. Matka Teresa. Po jej śmierci dowiedzieliśmy się z jej listów, że przez ponad 50 lat życia przebywała w duchowych ciemnościach, nie rozumiejąc, mając poczucie odrzucenia przez Boga. W tym położeniu nie zwątpiła, że dzieło, które wykonuje jest Bożym. Bóg nie powołał mnie do sukcesu, powołał mnie do wierności.

7. Dzisiaj, gdy Jezus inspiruje nas do refleksji o wierności, to trzeba ją rozważyć w dwu wymiarach

- wierność Akcji Katolickiej, jako organizacji

- wierność poszczególnych jej członków.

8. Czemu organizacja ma być wierna?

Własnej tożsamości. A co jest istotą tożsamości Akcji Katolickiej

-  współpracę świeckich w apostolstwie hierarchicznym (DA, 20).  

- odpowiedzialność za kapłanów

- odpowiedzialność za Kościół

- odpowiedzialność za wiarę

- odpowiedzialność za moralność katolicką

- zaangażowanie w sprawy Ojczyzny.

9. Wierność celom:

- ukształtowanie dojrzałej wiary.

- uczyć współpracy (proboszczem i organizacjami)

- włączanie się w życie społeczne w duchu katolickim (polityka, gospodarka, kultura).

Akcja Katolicka nie ma swojego lidera i swoich celów. Jej liderem jest Kościół i realizacja celów Kościoła.

10. Wierność zadaniom:

- formacja intelektualna, duchowa, apostolska, kulturalna, społeczna

- realizacja apostolskiego celu Kościoła - dążenie do świętości

- głosić Jezusa (ewangelizacja)

- wdrażanie życie Ewangelią w życie codzienne

- przywrócić świadomość suwerenności duchowej i moralnej Kościoła

- prowadzić działalność pod zwierzchnictwem hierarchii, aby zachować czystość doktryny katolickiej

- wdrażać i uczyć katolików świeckich pracy w zespołach ludzkich, wspólnotach

11. Wierność członka Akcji Katolickiej dotyczy:

- jego godności dziecka Bożego

- przynależności do Kościoła

- odpowiedzialności za parafią (za najbliższych)

- przynależności do POAK

12. Dzisiaj w sposób szczególny zatrzymujemy się do wierności Ojczyźnie. Jak to rozumieć?

Ojczyzna – Polska – miejsce, w którym urodziliśmy się i gdzie spędzamy swoje życie. Tu są ludzie, których łączą te same wspólne doświadczenia, wspomnienia i tradycje.

Ojczyzna to zasób dóbr, które otrzymaliśmy po ojcach i dziadkach… dziedzictwo, ziemia, terytorium, ale jeszcze bardziej wartości i treści duchowych, jakie składają się na kulturę naszego narodu.

W Katechizmie Kościoła Katolickiego w kan. 2239 czytamy: Miłość ojczyzny i służba dla niej wynikają z obowiązku wdzięczności i porządku miłości. Podporządkowanie prawowitej władzy i służba na rzecz dobra wspólnego wymagają od obywateli wypełniania ich zadań w życiu wspólnoty politycznej.

Odpowiedzialni za ojczyznę? W czym wyjaśnił Jan Paweł II: „być człowiekiem sumienia, to znaczy angażować się w budowanie królestwa Bożego: królestwa prawdy i życia, sprawiedliwości, miłości i pokoju, w naszych rodzinach, w społecznościach, w których żyjemy i w całej Ojczyźnie; to znaczy także podejmować odważnie odpowiedzialność za sprawy publiczne; troszczyć się o dobro wspólne, nie zamykać oczu na biedy i potrzeby bliźnich, w duchu ewangelicznej solidarności.”

W końcu – czy dbam o swój rozwój, odnowę mnie jako człowieka, żeby służyć coraz lepiej Polsce, jako członek Akcji Katolickiej?

Ufam, że spotkania kongresowe wyzwolą w nas nowy zapał apostolski w dziele nowej ewangelizacji.