Wielkosobotnia medytacja

1. Dziś w liturgii uobecniamy zwycięstwo Jezusa nad śmiercią. Obrzędy dzisiejsze, to proklamacja, to przypominanie wielkich dzieł Boga. Stworzenie, wyzwolenie z niewoli narodu wybranego, zapowiedź powołania ludu o nowym sercu – to wydarzenia z Biblii, które przygotowywały ludzkość na przyjściu na ziemię Potomka, o którym Bóg mówił Adamowi i Ewie, po grzechu pierworodnym, że przyjdzie, aby naprawić zło, którego się dopuścili.

2. W jakich okolicznościach dokonało się to naprawienie zła mieliśmy okazję przypomnieć sobie to we wczorajszej, wielkopiątkowej liturgii. Śmierć Jezusa na krzyżu, zapowiedzianego przez Boga Potomka – to słowo Boga o Jego miłości do człowieka, ale i słowo o człowieku, który może Bogiem i Jego miłością wzgardzić.

A może tak się zachować, bo jest istotą wolną. Bóg szanuje tę wolność, pomimo iż z tego powodu nie raz musi cierpieć i doznawać wzgardy. Bóg, który jest Miłością – nigdy nie gardzi człowiekiem i zawsze gotowy jest przebaczyć nawet największe grzechy. Wystarczy tylko chcieć zmienić swoje życie i zwrócić się do Niego. Bóg zawsze przebaczy, ale trzeba mieć coś w sobie z Marii Magdaleny, Zacheusza, czy Lewiego. Przebaczenie jest łaską za odrzucenie grzechu i szukanie nowego życia.

Przebaczenie Boga wysłużył Jezus przez Krzyż.  

3. Dzisiaj, podczas liturgii powracamy do tego pierwszego przebaczenia, którego doznaliśmy podczas chrztu.

Na chrzest w tym roku mamy zwracać uwagę, bo rozpoczęliśmy w Polsce przygotowanie do świętowania 1150 rocznicy Chrztu Polski [966].

Czym jest chrzest?  

Aby rozumieć chrzest, trzeba rozumieć Kościół, który Jezus założył i pozostał obecny w Nim aż do skończenia świata. Swoją obecność sprowadził do trzech form:

- obecny w spotkaniu ludzi

- obecny w tekstach natchnionych [Biblia]

- obecny w sakramentach.

Nas interesuje ta trzecia forma obecności Jezusa, w sakramentach. Czym one są?

Widzialne znaki ustanowione przez Chrystusa, w których jest obecny i udziela łask.

Jednym z tych znaków jest chrzest.

Przez wydarzenia ST wiemy, że chrzest

- obmywa z grzechu [potop]

- czyni wolnymi i daje prawo do nieba [przejście Izraelitów przez Morze Czerwone]

- wybawia od śmierci [Mojżesz ratuje przez wodę naród od śmierci]

- uzdrowienie Naamana przez proroka Elizeusza.

4. Istotą chrztu świętego jest zanurzenie w wodzie. W chrzcie Bóg uświęca człowieka, ale by to się dokonało, rodzice i rodzice chrzestni muszą świadomie dokonać wyboru życia w perspektywie nieśmiertelność. Jeśli z tego powodu, że nie rozumieją chrztu tego nie dokonają, a sprowadzą chrzest do obrzędu, to nie ma uświęcenia.

Czym ono jest?

Łaską wrażliwości na Boga, na Kościół, na życie z przykazaniami. Ujawnia się to w zachowaniu dziecka. Lubi iść do świątyni, modlitwa nie sprawia mu kłopotu, ceni rzeczy święte, w miejscach świętych dobrze się zachowuje, wyraża zainteresowanie opowiadaniami religijnymi.

Gdy tego u dziecka brakuje, to z chrztu uczyniono obrzęd zewnętrzny bez przeżycia w wierze.

5. Kościół, aby ułatwić podjęcie decyzji pyta rodziców i chrzestnych:

Czy wyrzekacie się grzechu, aby żyć w wolności dzieci Bożych?

Czy wyrzekacie się wszystkiego, co prowadzi do zła, aby cię grzech nie opanował?

Czy wyrzekacie się szatana, który jest głównym sprawcą grzechu?

Dlaczego liczba mnoga?

Bo, to czynią w swoim imieniu i w imieniu dziecka. Jeśli to wyrzeczenie jest powierzchowne, to wchodzimy w pozorne chrześcijaństwo, które nie daje uświęcenia, mocy wewnętrznej, nie zmienia dziecka od wewnątrz.

Samo wyrzeczenie nie jest twórcze, dlatego Kościół, aby pomóc w sformułowaniu tej decyzji pyta:

- Czy wierzycie w Boga, Ojca Wszechmogącego, Stworzyciela nieba i ziemi?

- Czy wierzycie w Jezusa Chrystusa, Syna Jego Jedynego, Pana naszego, narodzonego z Maryi Dziewicy, umęczonego i pogrzebanego, który powstał z martwych i zasiada po prawicy Ojca?

- wierzę.

- Czy wierzycie w Ducha Świętego, święty Kościół powszechny, świętych obcowanie, odpuszczenie grzechów, zmartwychwstanie ciała i życie wieczne?

- wierzę.

W tym wyznaniu wiary nie chodzi o deklarację słowną, ale o przymierze, o wejście w Boże środowisko, o oświadczenie: ja chcę należeć do Bożej rodziny i dzielić wasze życie.

Po wyznaniu Bóg odpowiada: Ja ciebie chrzczę w Imię Ojca i Syna, i Ducha Świętego.

6. Konsekwencją chrztu jest wyrzeczenie się świata i wejścia w świat wiary, w świat samego Boga.

Przez chrzest święty stajemy się członkami Kościoła, wchodzimy we wspólnotę aniołów i świętych. Przez chrzest ochrzczeni należą do Kościoła Chrystusowego i tej przynależności już nie można utracić. Można się Kościoła wyrzec, ale Kościół zostaje zawsze matką ochrzczonego. Ta przynależność ma wymiar wieczny.

Znakiem włączenia do wspólnoty Kościoła jest  nadanie w czasie chrztu imienia.

Parafia chrztu staje kościołem rodzinnym. Po chrzcie człowiek zostaje wpisany w księgę metrykalną, dzięki temu zyskuje prawa, ale i przyjmuje określone w Kodeksie Prawa Kanonicznego.

Prawa:

- zapewnienie o stałej modlitwie.

- mamy zapewnioną opiekę duchową

 - mamy prawo do wsparcia materialnego,..

Obowiązki:

- troski o parafialną świątynię

- odpowiedzialność za utrzymanie kapłana.

- odpowiedzialność za współbraci

- godnego reprezentowania parafialnej wspólnoty.

7. W świetle tego, co powiedziałem, jak ważny staje się dobór rodziców chrzestnych. Od ich świętości i wiedzy religijnej zależy uświęcenie dzieci. Dlatego nie dziwcie się, że Kościół mówi jasno:  chrzestni: to wierzący, praktykujący i mieć poczucie odpowiedzialności za przyjęte na siebie obowiązki. Winni żyć w zgodzie z prawem Bożym i z prawem Kościoła. Wyrazem tego powinni w czasie Mszy świętej chrzcielnej przystąpić do Komunii świętej.

8. Dlatego zobaczcie, jak ważny jest dzień dzisiejszy w liturgii:

- mamy możliwość dokonać tego, co może nie dokonało się z winy rodziców i rodziców chrzestnych podczas naszego chrztu

- albo to uczynić w sposób bardziej świadomy

- czy też pomnożyć łaski otrzymane na chrzcie św.

Od tego, jak przeżyjemy odnowę chrzcielną zależy jakość naszej wiary i naszego chrześcijańskiego życia.

Niech Bóg udzieli nam światła Ducha Świętego, byśmy dziś wszyscy, a jest nas tak wielu, świadomie wybrali przez odnowę chrzcielną perspektywę życia wiecznego. Amen