Święto Ofiarowania Pańskiego

1. W dzisiejsze święto w liturgii powracamy do wydarzenia z życia Jezusa. To wydarzenie przeżywali wszyscy mali Żydzi, bowiem ofiarowanie Bogu nowonarodzonych dzieci było praktyką religijną. Obrzęd ten, jeśli zasługuje na uwagę w życiu Jezusa, to ze względu na okoliczności, o których słyszeliśmy w opisie Ewangelii. Chodzi o zachowanie Symeona i Anny.

To zachowanie naprawdę jest godne uwagi, gdyż mówi o Bogu, który dzieli się z ludźmi swoją wiedzą i przekazuje im to, co dla nich jest ważne i potrzebne.

Już w Boże Narodzenie pasterze w szopie mówili Maryi, że Bóg przez  aniołów powiedział im: że dziś wam się narodził Mesjasz. Podczas uroczystości Objawienia Pańskiego Mędrcy ze Wschodu, po układzie gwiazd na niebie rozpoznali Nowonarodzonego Króla Żydowskiego i przyszli oddać Mu hołd.

2. W dzisiejsze święto Bóg objawia Symeonowi i Annie, że Jezus to obiecany Mesjasz. Dlatego tak, a nie inaczej zachowują ci ludzie w świątyni.

Ale warto zwrócić uwagę, że tym razem środkiem do samo objawienia się Boga jest uczciwe życie, pobożność, sprawiedliwość, post, modlitwa, uczęszczanie do świątyni.

Symeon i Anna – to ludzie, którzy boją się Boga, wiernie wypełniają wszystkie przepisy, kierują się w życiu przykazaniami i oczekują obiecanego Mesjasza. Do poznania Bożej prawdy dochodzą przez osobisty wysiłek, modlitwę i prawe życia. Tacy prawi ludzie rozpoznają w Jezusie podczas Jego ofiarowania w świątyni przez Maryję i Józefa, Syna Bożego.

3. Kościół wobec tego, co się stało w świątyni podczas ofiarowania Jezusa nie przeszedł obojętnie i czyni z tego dar dla wszystkich chrześcijan.

A tym darem jest to, że Kościół dziś pokazuje nam nie tylko ludzi, którzy rozpoznali w Jezusie Syna Bożego, zapewnia wszystkich, że Boga można spotkać już tutaj na ziemi i co do tego prowadzi. Bóg daje się znaleźć już tu na ziemi, ale trzeba podjąć konkretne czyny, aby Go znaleźć.

4. Wiele ludzi wówczas było w świątyni, ale tylko ci dwoje otrzymali łaskę rozpoznania, ale dlatego, że oni podjęli trud oczekiwania na Boga. I Bóg im za uczciwe i prawe życie, za ducha modlitwy i podążania do świątyni, za podejmowane posty dał łaskę rozeznania.

Przez to co się stało Kościół nas wszystkich zachęca do szukania Boga i zwracając uwagę na życie i czyny Symeona i Anny zachęca nas do ich naśladowania.

5. Ale dziś Kościół zwraca naszą uwagę na jeszcze jeden środek spotkania Boga, a mianowicie na osoby konsekrowane, na siostry i braci zakonników.

Dlaczego na nich? Bo życie konsekrowane jest intensywnym szukaniem Boga.

Oczywiście, aby wejść do tej wspólnoty wpierw trzeba mieć powołanie, które należy rozeznać dzięki łasce. I jest to możliwe.

A, gdy się już znajdzie w takiej wspólnocie, to wszystko czym wspólnota żyje, co czyni zmierza do szukania Boga. Pomóc w tym mają:

- odpowiednie warunki

- odpowiednie środki

- łaska Boża.

6. My, od wielu lat mamy okazję patrzeć na siostry zakonne, bo Opatrzność Boża sprawiła, że w parafii powstało Zgromadzenie Zakonne. Patrzymy na kobiety, które głowy okrywają welonem, a na ciele noszą habity.

Czymże one są dla nas i dla świata?

Znakiem od Boga, który mówi do nas, że

- jest Bóg z którym w życiu trzeba się liczyć

- On wyznacza ludziom drogę życia

- On ma być w życiu najważniejszy

- Jemu trzeba służyć

- życia nie można zmarnować

- dążyć do świętości i zbawienia.

Życie zakonne kobiet i mężczyzn nie jest ich pomysłem na szczęście, ale tylko zgodą na realizację powołania.

Życia zakonnego nie zrozumieją nigdy osoby, które nie mają wiary.

Życia zakonnego nie będą cenić nigdy osoby, które nie pełnią woli Bożej, ani jej nie rozumieją.

Życie zakonne będzie zawsze okazją do śmiechów i kawałów dla ludzi, dla których Bóg nie jest Panem życia.

7. A przecież to dzięki osobom konsekrowanym tak wiele ludzi otrzymuje łaski.

Bóg błogosławi rodzinom i przez ofiarę z życia ich dzieci niesie błogosławieństwo innym.

Niesie zdrowie, nawrócenie i opiekę.

Ofiara jednych niesie dobro drugim.

A na pewno niesie zbawienie.

8. [zmarły ojciec siostry zakonnej Marii Serafiny]

9. Kim są siostry zakonne możemy dostrzec w naszej parafii:

- ileż tu jest modlitwy

- jak kościół ubrany

- jakie dekoracje

- jaka troska o dzieci i młodzież

- a w minioną niedzielę jasełka, które zachwyciły wszystkich. Dlatego wdzięczność i modlitwa.